Un fraile houmossexual ye queimado a las ordes de l Tribunal de l’Anquesiçon, cundanado por bias de brebes amores de moço na ounibersitaira Salamanca de fins de l seclo XVI. Cun figuras riales , perseguidas pula Anquesiçon, passa-se an rebista l aire abafado de l paiç ne ls anhos binte de l seclo XVII, agarrando cumo paradigma bilas  i aldés de l praino mirandés, adonde morában amportantes quemunidades  de crestianos nuobos que pássan la raia cunsante de donde s’acénden ls fuogos de l’Anquesiçon. Ende, l aire de denúncia, l’amanaça de cadena, las malas questumes de l clero, las perseguiçones sien paraige, fázen de l amor ua outopie i de las relaçones antre pessonas un einfierno, deixando marcas fondas que bénen até als dies de hoije. La lhéngua aparece cumo modo de sanar, mas tamien cumo castigo, quaije  ua mal diçon, sentindo-se las deficuldades na relaçon antre las lhénguas eilhi persentes, l pertués, l castelhano i l lhionés/mirandés. Trés seclos apuis, un porsor purmairo salba un scrito adonde aquel fraile quijo screbir, na cadena, un tratado de las  artes de sanar pula fala, acrecentando-le quementairos que ténen que ber cul sou die a die na scuola i cuntinando a preguntar-se a respeito  de l sentido de la bida i a poner l porblema de dius. De modo sereno i einobador son tratadas questiones que siempre preacupórun l home, cumo l amor i l sexo, l bien i l mal, la lhibardade, la relegion, l bibir an quemunidade, nun tiempo de fundamentalismos, de que inda nun mos lhibremos i que nun podemos squecer.